Με την εκκλησία δεν έχω πολλά πολλά, ούτε αυτή μαζί μου. Ίσως μάλιστα, ένας λόγος που δεν έχω πολλά πολλά με την εκκλησία να έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να αντιληφθούμε εμείς οι κωφοί χειλεοαναγνώστες τίποτα από τη λειτουργία, ούτε από τους ύμνους και τα τροπάρια, ούτε το τελετουργικό στις βαπτίσεις και τους γάμους, ούτε καν τις κηδείες (αυτό το τελευταίο βέβαια ισχύει για όλους…ανάλογα με τη θέση από την οποία παρακολουθούν την τελετή !) Τώρα λοιπόν που πλησιάζει η μεγάλη εβδομάδα, μέσα στο γενικότερο κλίμα κατάνυξης, είπα να σας γράψω κάποιες ιστορίες από την εκκλησία. Στην οποία έχω αναγκαστικά παρευρεθεί πολλές φορές, για κοινωνικούς και όχι για θρησκευτικούς λόγους.
Πρώτα πρώτα, ως μαθήτρια έπρεπε να υποστώ τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, όπως όλοι οι μαθητές. Τότε δεν είχα ακόμη ξεκαθαρίσει μέσα μου τις όποιες θρησκευτικές μου αντιλήψεις, και απλώς ακολουθούσα το πρόγραμμα του σχολείου.
Μα η λειτουργία ήταν για μένα ακριβώς όπως η (υποχρεωτική επίσης) επίσκεψη στο Πλανητάριο ή όπως όταν πήγαμε στο χορό του Λυκείου να ακούσουμε Βίσση και Καρβέλα (όλοι έχουμε ιστορίες από τα νιάτα μας για τις οποίες ντρεπόμαστε ελαφρώς, βλέπετε).
Εν ολίγοις, δεν καταλάβαινα τίποτα. Όπως βέβαια και σε όλους τους επιταφίους, τις αναστάσεις, τους γάμους και τις βαφτίσεις (οι κηδείες ήρθαν αργότερα).
Μου άρεσε όμως ανέκαθεν ο επιτάφιος, αυτή η μυσταγωγία των κεριών, αυτό το πλήθος που περπατούσε συντονισμένα και χαιρόταν τις μυρωδιές της άνοιξης…και φυσικά, τα πρώιμα φλερτ που ανέκαθεν είθισται να γίνονται κατά τους επιταφίους και τις αναστάσεις στη χώρα μας. Οι έβηφοι και νέοι που μαζεύονται με σκοπό: “τα μάτια τους να ρίξουν σαιτιές”, όπως θα το έλεγε και ο Μαλακάσης.
Τα τροπάρια και οι ύμνοι της άνοιξης, όμως…παραμένουν ένα κλειστό μυστικό, που αφορά μόνο τους ακούοντες. Σε ποια ηλικία, με ρώτησε ο άντρας μου κάποτε (διαβάζοντας ένα μου στίχο, που έλεγε: είμαι η γυναίκα που της φόρτωσαν νωρίς την ηθική / στα φαύλα και στα κρείττω η πηγή…), σε ποιά ηλικία άκουσες πρώτη φορά το τροπάριο της Κασσιανής;
Μα….ποτέ, άντρα μου, ή τουλάχιστον ποτέ όταν μπορούσα πια να καταλάβω το νόημα των στίχων. Σίγουρα τα άκουσα κάποτε, στα μικράτα μου, κι αυτό και το Ω γλυκύ μου έαρ και το Θανάτω θάνατον πατήσας, μα πιο πολύ τα διάβασα ή τα “διάβασα” επίσης στα χείλη της μαμάς μου παρά τα άκουσα ως μεγάλη.
Παρόλα αυτά, έκανα πάντοτε ευσυνείδητες προσπάθειες να ακολουθήσω το τυπικό τις εκκλησίας κάποιες φορές, ξαναλέω για κοινωνικούς και όχι για θρησκευτικούς λόγους. Επειδή οι θρησκευτικές τελετές, όπως και οι μεγάλες γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα, Δεκαπενταύγουστος) έχουν στη χώρα μας σαφή κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσονται στις παραδόσεις του λαού μας. Εξάλλου, σέβομαι τη θρησκευτική πίστη, όποιο δόγμα και να ακολουθεί κανείς, όπως και τον αγνωστικισμό και την αθεϊα όλων των ανθρώπων.
Έτσι, και κουμπάρα έγινα, παντρεύοντας δυο καλούς μου φίλους, και το κοριτσάκι τους βάφτισα αργότερα – μια ιστορία που πρέπει να σας την πω ξεχωριστά, γιατί όσο να ‘ναι, πάντα έχει πλάκα μια κουφή νονά που αγνοεί πλήρως το τελετουργικό της ορθόδοξης βάπτισης και προσπαθεί να τα κάνει -και σωστά- όλα εκείνη τη στιγμή. Αλλά μου το είπαν καθαρά: Κι αν δεν ξέρεις το χορό του Ησαϊα, ούτε πώς να τη βαφτίσεις τη Μαρία, μη φοβάσαι, θα στα μάθει ο παπάς!
Ας δούμε όμως τώρα ένα τραυματικό γεγονός που μου έμεινε στη μνήμη, κι αν το γράφω είναι για να σας παρακαλέσω να μην κάνετε τα ίδια όσοι από σας πηγαίνετε τακτικά στην εκκλησία. Ήμουνα μεγάλη πια, πάνω από 25-26, δεν θυμάμαι ακριβώς, και είχα πάει σε μια βάφτιση με τη μαμά μου και μια φίλη της.
Εκείνες είχαν καθίσει πιο μπροστά, κι επειδή δεν είχε άλλο κάθισμα καθόμουν λίγο πιο πίσω, μόνη μου. Ξαφνικά, έρχεται από τα απέναντι καθίσματα ένας κύριος κάποιας ηλικίας, και με σπρώχνει και με τραβάει να σηκωθώ όρθια! Παράλληλα μάλλον με επέπληττε, δεν μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς, γιατί με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκε και δεν τον ξαναείδα μέσα στον κόσμο, ώστε να δοθούν αμοιβαίες εξηγήσεις.
Μόλις συνήλθα λίγο από τη χειροδικία (γιατί σχεδόν περί χειροδικίας, και μάλιστα αναίτιας μου φάνηκε), και σκέφτηκα πιο καθαρά, συνειδητοποίησα ότι μάλλον βρισκόμασταν σε κάποιο σημείο της τελετής όπου έπρεπε όλοι να σηκωθούμε όρθιοι. Πράγμα που όμως δεν μπόρεσα να αντιληφθώ, γιατί οι αμέσως μπροστινοί μου ήταν όλοι κάποιας ηλικίας και δεν είχε σηκωθεί κανείς.
Φαίνεται ότι εγώ, ως νεότερη, αλλά και ως καθισμένη στο πλησιέστερο στο διάδρομο κάθισμα πλήρωσα την οργή του εν λόγω κυρίου, που σίγουρα παράλληλα θα έλεγε κάτι για την ασέβεια της νεολαίας, που τολμά να είναι καθήμενη ενώ επιβάλλεται να σηκωθεί όλο το εκκλησίασμα.
Πάντως, έχω εδώ μια χαριτωμένη ιστορία να σας διηγηθώ, που δεν έχει άμεση σχέση με την κώφωση, αλλά τη βρίσκω ταιριαστή με το σημερινό μας θέμα, και σίγουρα, αν δεν είχα πρόβλημα ακοής θα μπορούσε να είχε συμβεί σε μένα και όχι στην πρώτη μου ξαδέρφη.
Όταν η ξαδερφούλα μου, που είναι και συνονόματη, ήταν τριών χρονών και βρισκόταν σε ένα γάμο - αν δεν κάνω λάθος- κάποια στιγμή σηκωνόταν συνεχώς στην εκκλησία, και ταυτόχρονα κοίταγε με ειλικρινή απελπισία τη μαμά της, που δεν καταλάβαινε κιόλας τι έχει το παιδί και σηκώνεται συνέχεια στα καλά καθούμενα.
Κάποια στιγμή λοιπόν η μικρή, έτοιμη να βάλει τα κλάματα γυρνάει και λέει στη θεία μου την ατάκα που έμεινε στα χρονικά της οικογένειάς μας: “Γιατί καλέ μαμά αυτός ο παπάς λέει συνέχεια Σοφία ορθή και με σηκώνει, αφού εγώ κουράστηκα και θέλω να καθίσω!”
Έτσι λοιπόν κι εγώ θέλω να σας πω, όταν θα δείτε την επόμενη κουφή Σοφία σαν κι εμένα στην εκκλησία, να μην της πείτε Σοφία ορθή ή ακόμα χειρότερα, να μην τη σπρώξετε για να σηκωθεί. Γιατί την επόμενη φορά, θα σας πω κι εγώ πως δεν σηκώνομαι γιατί δεν άκουσα τίποτα σχετικό, και πως θα προτιμούσα να καθίσω.
17 σχόλια:
δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο όμορφα αισθάνομαι όταν σε διαβάζω.
να είσαι καλά.
Μα δεν είχε κανένα νέο πιο μπροστά να βλέπεις και να σηκώνεσαι ;-)
Σοφία μου, σου μιλάει ένα ψώνιο λατρείας της οηματικής γλώσσας που έχω μερικώς διδαχθεί γιατί έπρεπε να εγκαταλείψω την Αθήνα κάποτε και τα παρε δώσε μου με το Ίδρυμα έμειναν μισά.
Ακούω αλλά δεν κέρδισα και πολλά μ αυτό, καμιά φορά λέω αξίζει τον κόπο κα μην ακούς....Θα μου πεις εκ του ασφαλούς όλοι κωφοί το παίζουμε...
Θα τα λέμε κατα καιρούς..
Καλημέρα Σοφί μου ... :-)
Το ίδιο και σε μένα έχει συμβεί Σοφί μου εκτός από το περιστατικό του σπρώξιμου ...
Ούτε εγώ έχω πολλά πολλά με την Εκκλησιά, ούτε εκείνη με μένα ...
Μικρός οι γονείς μου με μάθαιναν να σέβομαι τους παπάδες, την Εκκλησιά στη Νάξο, μου εξήγησαν και το καθοριστικό ρολό τους κλπ ...
Τα χρονιά περάσαν, ΠΟΤΕ δεν έχω καταλάβει τι έλεγε ο παπάς από το Ευαγγέλιο π.χ. στις Βαφτίσεις, Αναστάσεις, Επιτάφιος, τα Κηρύγματα (λογία του Θεού), Ψαλμωδίες, και στις κηδείες που ήρθαν αργότερα (έβλεπα μονό τα ήρεμα πρόσωπα των νεκρών) π.χ. την μικρή ανιψιά μου που σκοτώθηκε από τροχαίο, τον παππού μου, την γιαγιά μου κλπ κι αναρωτιόμουν εκεί που βρίσκεται άραγε αν ’’ακούει’’ τα λογία του παπά που έψελνε ??? ...
Ούτε καν στο γάμο με την πρώην γυναικά μου δεν κατάλαβα τον παπά τι έλεγε από το Ευαγγέλιο, έδινα μονό χαμογελά στους θαμώνες που με φωτογράφησαν, στο τέλος του μυστηρίου έλεγα στον παπά: τελειώσαμε ??? αυτό ήταν ??? σας ευχαριστώ πολύ, χαίρετε ...
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ’’πάτησα’’ το πόδι μου σε Εκκλησιά (για λογούς προσωπικούς με τους παπάδες [Δικαστικώς]), τώρα που γεννήθηκε ο ανιψιός μου θα κάνω μια παραχώρηση μονό για εκείνον στη Παναγιά Τήνου [ούτε σκύψιμο για φιλί στο χέρι και χειραψίες σε παπά] ...
Απο τις παλιές καλές εποχές οι παπάδες ήταν καλοί, σήμερα ’’αρπάζουν’’ ότι βρουν μπροστά τους μαζί με το οικόπεδο μου, τους σιχάθηκα μαζί με όλο το μεγαλείο τους (Μερσεντες, βίλες, οικοπεδοφάγοι, χρυσά άμφια κλπ), τελικά ισχύει αυτό που λένε:
Το χρήμα σκλαβώνει την πιστή ...
Μ.Β.
Καλημερα! Την επομενη φορα που θα δεις τετοιο τυπο,απλα γυρνα του την πλατη! Αποτελεσματικο 100%. Οποτε μου τυχαινει τετοιος γραφικος τυπος-και μου τυχαινουν συχνα(ισως να δινω και αφορμες)- γινομαι εσυ! Κανω δηλαδη πως δεν ακουω! Εισαι τυχερη που δεν ακους την γαιδουροφωναρα τους(γιατι ολοι ανεξαιρετως τετοια εχουν), ειναι κριμα ομως που δεν μπορεις να τους κατεβασεις καντηλια!
Σοφία σε χαιρετώ.
Οι ιστορίες που περιγράφεις λίγο πολύ συνέβησαν και σε μένα - ιστορίες στην εκκλησία έχουμε νομίζω όλοι μας πολλές και διάφορες - ξέρεις δεν είναι ανάγκη να σε σηκώνουν με το ζόρι ... αρκεί και μια ματιά-μαχαίρι ...
Να ΄σαι καλά ωραία τις διηγείσαι!
Και τη δικη μου καλημερα, Σοφια! Ειναι αληθεια το οτι η εκκλησια δεν εχει ευαισθησιες για ανθρωπους
που εχουν καποια αναπηρια. Μηπως ομως εχει ευαισθησιες και για τους
μη εχοντες καποια αναπηρια;
Ξερω περιπτωση “ιερεως” στην επαρχια που εκμεταλλευοταν οικονομικα μεταναστες με το να τους πληρωνει ακομη λιγοτερα χρηματα απο τα συμφωνηθεντα για καποιες εργασιες, στην εκκλησια. Οι ανθρωποι αυτοι που ηταν θρησκοι Σερβοι(οχι δλδ. οτι θα επρεπε να τους φερθει “καλυτερα” απο αλλους, λογω ιδιας θρησκειας, αλλα οπως ειπαν και οι ιδιοι στους κατοικους της περιοχης, ο παπας ουτε λιγη ντροπη δεν ειχε για εμας τα..“κοντινα αδελφια” του!)
Ο παπας αυτος με τον ενα, η τον αλλο τροπο εχει καταφερει να χτισει μια 6 οροφη πολυκατοικια εκει για την αφεντια του, με τετοιου ειδους.. αγαθοεργιες, στο χωριο του!
Αυτα τα ατομα που θελουν να αποκαλουνται “ιερεις” θα πρεπει ν απομακρυνονται
απο την εκκλησια, γιατι μονο κακο κανουν!
Εννοειται οτι δεν παταω στην εκκλησια και ειδικα, οταν βλεπω παπαδες μεσα! Καλυτερα να ειναι ...
αδεια, τοτε που θελω να αναψω ενα κερι, με ηρεμια!
Και Σοφία και ορθή!
Κι εγώ έχω πέσει θύμα επίπληξης
(Στον Καρβέλλα όμως δεν έχω πάει ;-) )
Παρότι καθήμενη, ορθά εμίλησες!
Μπράβο Σοφία.
Να έχεις μια καλή Μ.Βδομάδα των παθών κι ένα κατακόκκινο Πάσχα:)
Καλημέρα, αγαπητή Σοφία.
Από το κείμενό σου αυτό, από την εναργή και ειλικρινή σου αφήγηση αναδύεται ένα εύστοχο και ουσιαστικό σχόλιο τόσο για το εκκλησιαστικό τελετουργικό όσο και για τις πάσης φύσεως εκδηλώσεις από τις οποίες ,αν και παρόντες ,κατά βάθος "απουσιάζουμε".
Η αβίαστη έλξη που μου ασκεί η πένα σου και η σκέψη σου με ωθεί μα σου πω:" Πόσο πολύ σε καταλαβαίνω"...
Για το εξαίρετο ποιήμά σου θα αρκεστώ εδώ να σου πω :ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Όσο για τον Επιτάφιο και την κατανυκτική ατμόσφαιρά του σε παραπέμπω ανεπιφύλακτα στην ΠΟΙΗΤΙΚΗ , μοναδικά δοσμένη, εκδοχή του Ιωάννη Κυριαζή στην "Παραφορά του Ερωταφίου"...
Να είσαι καλά.Δέξου τις καλύτερες ευχές μου για τις μέρες που έρχονται.
Σε χαιρετώ
Fuji.
Α, ρε Σοφάκι, είσαι άπαιχτη!
Καλά να περάσετε στις γιορτές. Και για εκείνο που είπαμε, εννοείται ότι είμαι μέσα!
Αριάδνη
Καλά μου τα είπες...
Έχεις δίκιο, μόνο ευχή δεν ήταν...
Αν και μερικές φορές το μυαλό δεν έχει τον λόγο...
Σίγουρα όμως δεν σε λυπάμαι στο ελάχιστο. Στο λέω μετά μεγάλης βεβαιότητας. Δεν ξέρω τι γίνεται και πως γίνεται αλλά άτομα σαν εσένα μόνο θαυμασμό μου προκαλούν.
Αρκεί ένα βλέμμα και το νιώθεις ότι δεν έχεις άνθρωπο μπροστά σου, ΗΡΩΑ έχεις.
(Το σαν εσένα που έγραψα δεν μου άρεσε... Άτομα με ιδιαιτερότητες μου έρχεται καλύτερο.)
Σκέωου μόνο ότι εμείς οι... "νορμάλ" έχουμε δυσκολίες σε πράγματα απλά και καθημερινά. Πόσο μάλλον ένας άνθρωπος που έχει κάποιο "πρόβλημα".
Σε θαυμάζω! Συνέχισε αυτό που κάνεις είναι πολύ όμορφο!
Υ.Γ.: Και συνέχισε να προγειώνεις πετούμενα κοριτσάκια που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος είναι στα πόδια τους! Σε ευχαριστώ για την πιο γλυκιά προσγείωση που είχα ποτέ!
Υ.Γ.2: Και Σοφία, ΜΗΝ ΜΑΣΑΣ! Είσαι πολύ καλύτερη από τύπους σαν κι εκείνον στην εκκλησία!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ σε όλους και να προσέχετε τους εαυτούς σας!
Σοφία μου πέρασα να σου ευχηθώ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και πάντα με χαμόγελο
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να έχω μπλογκ, το ξεκίνησα ως ένας άνθρωπος που θέλει να μιλήσει μέσα απ την ψυχή του, να μοιραστεί πράγματα, να γνωρίσει κι άλλους ανθρώπους, να επικοινωνήσει.
Μετά από λίγο καιρό, άρχισα να λέω αρκετά και για την κώφωσή μου -δυστυχώς, το σαιτ που φιλοξενούσε το εν λόγω μπλογκ, δεν υφίσταται πια- κι αργότερα που εγκαταστάθηκα σε άλλο ιστότοπο, είχα πια περάσει σε μία φάση, που δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα να μιλώ για τις εμπειρίες μου ως κουφή, παρά ως ένας ακόμη άνθρωπος, απλώς άνθρωπος. Βέβαια, τα όσα βλέπω, ακούω κι αντιλαμβάνομαι, τα κάνω πάντα ως ένα ατομο που η οπτική του επηρρεάζεται αισθητά απ την ιδιαιτερότητά του να μην ακούει καλά και να χρειάζεται να διαβάζει τα χείλια. Οπωσδήποτε συμβαίνει αυτό, απλά έχω στραφεί στο να αφαιρώ ολοένα και περισσότερο τις περιγραφές, τις λεπτομέρειες, όλα όσα τελος πάντων θεωρούσα, παλαιότερα, ως αναγκαία για να εξηγήσω στους γύρω μου αυτά που θέλω να πω.
Χαίρομαι που το κάνεις αυτό, κάτι που τόλμησα να επιχειρήσω 3-4 χρόνια πριν, θέλοντας να ευαισθητοποιήσω μερικούς ανθρώπους ακόμη, να σατιρίσω καταστάσεις, να ενημερώσω όσους τύχαινε να ενδιαφερθούν λίγο περισσότερο. Όπως και να το κάνουμε, οι κουφοί, είτε είναι βαρήκοοι, είτε κωφάλαλοι, αποτελούν πάντοτε ένα μυστήριο όταν διαβάζουν τα χείλια. Πάντα σε ρωτούν πώς το κάνεις κι είναι πάντοτε δύσκολο να είσαι ακριβής. Εγώ συγκεκριμένα ακούω ήχους -ας είν καλά τα ακουστικά- τα πάντα ακούω σχεδόν, απλά έχω πρόβλημα με την ομιλία: αν δε βλέπω τα χείλια, πάπαλα!
Τώρα που σε βρήκα, ελπίζω γενικώς να ανταλλάσσουμε αγωνίες, πληροφορίες κι εμπειρίες, για εμάς σε πρώτη φάση, αλλά και για όλους όσους το επιθυμούν.
Όταν ήμουν παιδί δεν ήξερα τι θα πει καρέκλα. Μέχρι και τα "βαθειά" μου εφηβικά χρόνια, όπου πήγαινα με τους γονείς αναστάτωνα τον κόσμο. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να κάνω διακρίσεις στον εκκλησιαστικό χώρο.
Θυμάμαι με είχαν πάρει-ετών έξι ή και λιγότερο- στον γάμο ενός συναδέλφου της μητέρας μου. Η εκκλησία, ένα παλαιό κτίσμα με εμφανείς φθορές, ήταν από μέσα ντυμένο με κάποιες σκαλωσιές. Στο βίντεο που τραβήχτηκε στον γάμο σε κάποια σημεία φαίνεται ο μικρός Αιολάκος να περπατάει πάνω στις σκαλωσιές χαλαρός και άνετος, ευτυχισμένος που βλέπει τον κόσμο από ψηλά.
Καλή Ανάσταση να έχεις!
Πρώτη φορά έρχομαι στο παρόν μπλογκ. Θα πρότεινα στην οικοδέσποινα ή και σε όποιον άλλο ενδιαφερόμενο ένα "παιδικό" βιβλίο.
http://www.picturebooks.gr/el/details_en.asp?id=721
Μπορεί κανείς να το διαβάσει ονλάιν.
Εγώ το βρήκα αρκετά ωραίο.
Ανώνυμη
ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
(Διάλογος ανάμεσα σε δυο φίλους που έγινε το 1998)
Α. Πού ήσουνα φίλε μου και χάθηκες για δυο βδομάδες;
Β. Στην Αιώνια Πόλη φίλε μου,στη Ρώμη-πήγα να δω από κοντά τις
προετοιμασίες για το γιορτασμό του δύο χιλιάδες.
Α. Γιορτασμό του δύο χιλιάδες; Τι εννοείς;
Β. Μη μου πεις πως δεν ξέρεις.
Α. Ε λοιπόν στο λέω-δεν ξέρω γιατί μιλάς.
Β. Μιλάω για το γιορτασμό των γενεθλίων του χριστιανισμού που θα γίνει στη Ρώμη.
Α. Βρε καλά λες! Για σκέψου..δύο χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση του
Χριστού! Δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανισμός!..
Β. Μάλιστα.Δεν είναι υπέροχο;
Α. Υπέροχο λέει..Θαυμάσιο!
Β. Γι αυτό σου Λέω.Πήγα λοιπον εκεί για να δω τι ετοιμάζουν.
Α. Και είδες;
Β. Και βέβαια είδα.Είδα.άκουσα,συζήτησα με τους υπευθύνους,πήρα
συνεντεύξεις από πολλούς απ' αυτούς,πήρα αντίγραφα των σχεδίων των φαντασμαγορικών θεαμάτων που πρόκειται να προβληθούν...
Α. Τι μου λες...Αλλά έχω κι εγώ μεγάλη περιέργεια να μάθω τι πρόκειται να γίνει εκεί.Πες μου σε παρακαλώ,γιατί ποιος ξέρει,δυο χρόνια έχουμε ακόμα ως τότε,μπορεί κάτι να συμβεί και να μην μπορέσω να τα δω.
Β. Ω Φίλε μου! Είναι τόσα πολλά και θαυμαστά τα όσα ετοιμάζουν,που δεν έχω το χρόνο που χρειάζεται για να στα περιγράψω.Σε τρεις μήνες όμως θα κυκλοφορήσει το βιβλίο που γράφω σχετικά μ' αυτά και τότε θα τα δεις όλα εκεί μεσα με τις λεπτομέρειες και με την περιγραφή που αξίζει σε τέτια καταπληκτικά και
σπάνια γεγονότα.Έχω αρχίσει να γράφω το βιβλίο μου αυτό απ' όταν ήμουνα στη Ρώμη και τα τρία του πρώτα κεφάλαια βρίσκονται κιόλας στο τυπογραφείο.
Α. Σε παρακαλώ μη με βάζεις στην ίδια κατηγορία με τους άλλους.Είμαι ένας από τους καλλίτερους φίλους σου.Πες μου κάτι,γενικά έστω και μόνο τα σπουδαιότερα.Να,είμαστε κιόλας στο καφφνείο μπροστά.Πάμε και πίνοντας τον καφφέ μας μου τα λες.
Β. Αφού το θέλεις τόσο,πάμε φίλε μου.Ύστερα έχω κουραστεί πολύ αυτές τις μέρες με τη συγγραφή.Μιλώντας ελεύθερα για λίγο θα με ξεκουράσει.
Α. Πες μου λοιπόν.Λέγε...
Β. Πάντα ανυπόμονος...Λοιπόν,στη Ρώμη θα γίνει μία μεγάλη έκθεση των επιτευγμάτων του χριστιανισμού,της επίδρασης που είχε πάνω στους ανθρώπους,της αλλαγής που έφερε στην ανθρωπότητα.
Α. Μάλιστα.Και δε μου λες,θα γιορταστεί και ο ορθόδοξος χριστιανισμός και ο προτεσταντικός ή μόνο ο καθολικός;
Β. Ο χριστιανισμός στο σύνολό του.Αλλά το βάρος θα δοθεί στον
καθολικισμό.
Α. Λοιπόν;
Β. Λοιπόν ολόκληρη η Ρώμη θα είναι τότε ένα μεγάλο μουσείο που θα αναδεικνύει το θρίαμβο του χριστιανισμού .Δημόσια κτίρια,κοινόχρηστοι χώροι,δρόμοι,μεγάλα σπίτια,όλα θα επιστρατευτούν και θα γίνουν εκθετήριοι χώροι ή χώροι στησίματος τεράστιων πανώ ή φωτεινών κινουμένων σχεδίων.Θα σου πω τα πιο σπουδαία.
Και πρώτα το Κολοσσαίο.Ολόκληρο θα μετατραπεί στη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός.Γιγάντιοι βοσκοί με τεράστια αρνάκια θα γονατίζουν ευλαβικά μπροστά στο νεογέννητο.Οι μάγοι θα φτάνουν με τις καμήλες τους και με δώρα στα χέρια.Όλα αυτά σχηματισμένα με πελώριες φντασμαγορικές φωτεινές γραμμές και κινούμενα σαν να 'ταν ζωντανά.Το σπήλαιο θα 'ναι φτιαγμένο με τιτάνιο που θα 'ρθει από την Αυστραλία,μέταλλο ανθεκτικό και ελαφρύ.Το αστέρι πάνω από τη σπηλιά θα έχει το σχήμα της ατομικής βόμβας αμέσως μετά την έκρηξή της,δηλαδή θα είναι ένα τεράστιο μανιτάρι,γιατί καθώς μου εξήγησαν οι υπεύθυνοι της διαμόρφωσης του Κολοσσαίου,το φως που σκορπίζει η ατομική βόμβα είναι το ισχυρότερο που έχουμε και που έτσι πλησιάζει πιο πολύ στη λάμψη του υπέρλαμπρου αστεριού της φάτνης.Άγγελοι θ' ανεβοκατεβαίνουν μια ψηλή σκάλα ψάλλοντας(οι λέξεις θα κυματίζουν ταυτόχρονα ψηλά στον αέρα φωτεινές):"Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης πόλεμος εν ανθρώποις δυστυχία".
Α. Γιατί αυτή η αλλαγή στο δοξαστικό;
Β. Γιατί δεν μπορούνε να πούνε ψέμματα σε μια τέτια επέτειο,λένε.Πάμε στον κίονα του Τραϊανού.Πάνω σ' αυτόν θα 'χει στηθεί ένας ουρανομήκης Χριστός,που με ανοιχτά χέρια,θα ευλογεί ή θα προσύχεται.Και τα δυο μπορείς να τα υποθέσεις.Μπροστά του μια κατακόκκινη καρδιά πνιγμένη στο αίμα της,διαπερασμένη από ένα σπαθί.Το αίμα,που θα τρέχει σαν ποτάμι από την πληγή,κατρακυλώντας θ' αναλύεται σε χοντρές παχιές κόκκινες στάλες.Και πάνω ακριβώς από την καρδιά γραμμένο:"Ο Χριστός είναι αγάπη".
Α. Ναι.
Β. Στην αψίδα του αγίου Κωσταντίνου..αλλά όχι,παρέλειψα κάτι άλλο που έρχεται μετά από τη σειρά των εκθεμάτων και που είναι μια πραγματικά πολυδάπανη και συναρπαστική σύνθεση.Πρόκειται για μια παράσταση του Ηρώδη που,επικεφαλής των στρατιωτών του,δειχνει με μανία παιδάκια στην αγκαλιά της μάνας τους,προς τα οποία ορμάνε στρατιώτες και τα αποκεφαλίζουν.Το αίμα κυρίαρχο κι εδώ.Μερικές σταγόνες του πετάγονται τώρα πολύ πάνω και δεξιά και προβάλλονται πάνω στο λευκό φόρεμα της αγίας Ελένης του επόμενου συμπλέγματος.
Στην αψίδα του Μεγάλου και αγίου Κωσταντίνου,θα στηθεί μια μεγάλη και τρισδιάστατη,φωτεινή πάντοτε,εικόνα του ομώνυμου αγίου.Θα έχει τέσσερα χέρια,από τα οποία τα τρία θα κρατάνε σπαθί και το τέταρτο σταυρό.Με το ένα από τα τρία σπαθοφόρα χέρια του θα δολοφονεί το γιο του Κρίσπο,με το άλλο τοN Λικίνιο,και με το τρίτο τον Λικινιανό.Η λεζάντα της σύνθεσης θα είναι:"Γίνε κι εσύ άγιος-μπορείς".
Α. Καταπληκτικό!
Β. Στάσου,έχει κι άλλο κομμάτι αυτό το σύμπλεγμα.Ο άγιος Κωσταντίνος κουβεντιάζει με την αγία Ελένη γυρίζοντας το κεφάλι του κάθε τόσο προς αυτήν.Μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο είναι γραμμένη η κοσμοϊστορική
και κοσμοσωτήρια συνομιλία τους.Λέει ο ωσταντίνος: οι μπάσταρδοι οι χριστιανοί θα με ρίξουνε.Του λέει η αγία Ελένη:Κάνε τους δικούς σου.Πώς;ρωτάει ο άγιος Κωσταντίνος.Και η αγία Ελένη:Βαφτίσου χριστιανός.Και κυκλικά γύρω από το διάλογο,με κυλιόμενα γράμματα:"Βοήθησε κι εσύ στην εξάπλωση του χριστιανισμού".
Α. Ωραία πράγματα!
Β. Ωραιότατα.Φαντάσου ότι εγώ τα σχέδιά τους είδα μόνο και έμεινα κατάπληκτος.Σκέψου πώς θα είναι όταν υλοποιηθούν τα σχέδια αυτά.
Α. Χριστέ μου βοήθησέ με να μπορέσω να τα δω..Μετά;..
Β. Μετά,στρέφοντας τη ματιά του λίγο αριστερά,θα βλέπει κανείς να ξεκινάει από τα ερείπια του Παλατίνου μια φωτεινή γραμμή,που περνώντας πάνω από τα πρόσθια εξαρτήματα του Βατικανού.από τα παλάτια Φαρνέζε και Ντόρια και από το Εθνικό Μουσείο,θα τελειώνει στην Γκαλλερία Κορσίνι.Την είπα φωτεινή
γραμμή,αλλά δεν πρόκειται για γραμμή γιατί παίρνει διάφορα σχήματα και αλλάζει διάφορα μεγέθη στη διαδρομή της,ανάλογα με τις ανάγκες της έκθεσης.Η αρχή της γραμμής είναι το Άγιο Πνεύμα,που κατεβαίνει σαν χείμαρρος φωτιάς από τον ουρανό και που φτάνοντας στα κεφάλια των Αποστόλων συμμαζεύεται σε μια
μικρή φλόγα που σημαδεύει και τους χτυπάει ίσια στην πάλαι ποτέ μεγάλη πηγή του κρανίου τους.Κατόπι,αφού τους φωτίσει ολόκληρους,βγαίνει από το πίσω μέρος του κρανίου τους σαν μια λεπτή γραμμή ,που σιγά σιγά όσο προχωρεί παχαίνει,ογκώνεται και πετάει φλόγες γύρω.Και φτάνοντας πάνω από τη Γκαλλερία Κορσίνι έχει γίνει μια μεγάλη φωτιά που μέσα της η Ιερή Εξέταση καίει τους αιρετικούς.Με αυτή τη σύλληψη δείχνεται χωρίς αμφιβολία πως οι φωτιές μέσα στις οποίες οι καθολικοί έκαιγαν τους αιρετικούς είναι η συνέχεια της φλόγας του Αγίου Πνεύματος,και,άραγε απόλυτα δικαιωμένες.
Α. Βέβαια.
Β. Πάνω από αυτή την παραπάνω φωτεινή γραμμή και στο ύψος της πορειας της ανάμεσα Παλατίνου και Βατικανού,βρίσκεται η εικόνα του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ', που στέλνει στις Επισκοπές επιτρόπους ειδικούς στην ανακάλυψη αιρετικών.Είναι τόσο λεπτοδουλεμένη και έχει τόσο βαθύ νόημα αυτή η εικόνα!Το κεφάλι του κάθε επιτρόπου,που ξεκινάει γεμάτος περηφάνεια για την αποστολή που του ανατέθηκε,είναι το νύχι καθενός από τα δάχτυλα των χεριών του Πάπα.
Πάνω από το φωτεινό αυτό ποτάμι και στη διαδρομή του από το Βατικανό μέχρι το παλάτι Φαρνέζε,με φλόγες που ξεπηδούν επίτηδες απ' αυτό,είναιγραμμένο:EXTRIRPANTA.Και με τον ίδιο τρόπο,μεταξύ Φαρνέζε
και Ντόρια: DIRECTORUM INQUISITORUM.Πιο πέρα...
Α. Στάσου στάσου..Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις;
Β. EXTRIRPANTA είναι η περίφημη βούλλα που εξέδωσε ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Δ ' και που περιέχει το πλήρες κείμενο σύστασης και οργάνωσης της Ιερής Εξέτασης,σαν να λέμε τη ληξιαρχική πράξη γέννησής της.Και DIRECTORUM INQUISITORUM.θα πει:οδηγός του καλού ιεροεξεταστή.
Πιο πέρα λοιπόν,πάνω από την Ποντιφικική Ακαδημία ο Πάπας Λέων ο Ι',καθισμένος σε περίλαμπρο θρόνο,έχει απλωμένα και τα δυο του χέρια.Με το δεξί δίνει τα συχωροχάρτια και με το αριστερό εισπράττει τα χρήματα.Δίπλα του μια ταμπέλλα;"Βλασφημία-59.99 φράγκα.Κλοπή-299.99 φράγκα.Φόνος-
1499.99 φράγκα. Με μια κλοπή κι ένα φόνο δώρο μία βλασφημία".
Και βλέπεις ανθρώπους να συνωστίζωνται ποιος να πρωταγοράσει.Και πάνω από τον Πάπα στέκει χαμογελώντας και θαυμάζοντας ο FUGGER.
Α. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Φούγκερ,μα προχώρησε.
Β. Κόλλησε η γλώσσα μου.Παιδί,μια πορτοκαλλάδα!Λοιπόν πού ήμουνα;
Α. Έλεγες για τα συχωροχάρτια.
Β. Ναι. Και παντού όπου γυρίσεις βλέπεις -Πάπες.'Αλλους να καίν βιβλία,άλλους να καίνε ανθρώπους ζωντανούς,να κλέβουν,να μοιχεύουν,Ό,τι βάλεις με το μυαλό σου το βλέπεις.Θα σου πω μόνο για τον Πάπα Αλέξανδρο τον έκτο.Ντυμένος με όλα τα παπικά του άμφια,σκύβει και προσκυνάει τη μαιτρέσσα του,την παντρεμμένη Ιουλία Φαρνέζε,τη γνωστή σε όλη τη Ρώμη με την επωνυμία "Τζούλια λα μπέλλα",ενώ αυτή
μισόγυμνη,σκύβει κάθε τόσο και χαϊδεύει με το χέρι της τ' απόκρυφα του Πάπα,βογγώντας από ευχαρίστηση κάθε φορά.Ο Πάπας όταν ζούσε είχε επιστρατεύσει το ζωγράφο Πιντουρίκιο να τους ζωγραφίσει σ' αυτή τη στάση,αυτόνε σαν Πάπα όπως και ήταν,και την ερωμένη του σαν Παναγία.Κάθε φορά που η Τζούλια τον χαϊδεύει,ο Πάπας μουγκρίζει:Παναγίτσα μου..
Α. Πού μπορεί αλήθεια να οδηγήσει η μεγάλη πίστη!..Όμως μέχρι τώρα οι καθολικοί μόνο προβάλλονται.Οι ορθόδοξοι;Οι διαμαρυτυρόμενοι;
Β. Έχεις δίκιο,τη μερίδα του λέοντος την έχει ο καθολικισμός,Από ορθοδοξία έχει ένα Δεσπότη που διακορεύει ένα δεκάχρονο κορίτσι.Από κάτω διαβάζεις:
Προικοδότησις απόρων κορασίδων.Όσο για τους διαμαρτυρόμενους, παρουσιάζεται ο Καλβίνος μέσα στην κρεββατοκάμαρα ενός κατοίκου της Γενεύης.να παρατηρεί μ' ένα μεγεθυντικό φακό ένα αντρόγυνο που κάνει έρωτα.Στο άλλο χέρι κρατάει τη Γραφή για να βλέπει αν η σεξουαλική πράξη γίνεται σύμφωνα με τις επιταγές της ή όχι.Δίπλα του ο δήμιος με το τσεκούρι στο χέρι για την περίπτωση που αποδειχτεί ότι το αντρόγυνο αμάρτησε.Αυτά δειγματοληπτικά για τους καθολικούς και τους διαμαρτυρόμενους.Υπάρχει όμως κι ένα σύμπλεγμα που αφορά σε όλο το χριστιανισμό και που θα απλώνεται πάνω από τη βίλα Αλμάνι,το Καπιτώλιο και το Αντικουάριο.Αριστερά καθώς κυττάζουμε,θα είναι οι προ Χριστού άνθρωποι,να χαίρωνται τη ζωή με όλες τους τις αισθήσεις,και ν' αγωνίζωνται ενάντια σε κάθε καταπιεστή τους.Αριστερά τους ο Χριστός λέγοντας:Αν κάποιος σας ραπίσει από τη μια παρειά,στρέψετέ του και την άλλη.
Αριστερά του Χριστού ο κόσμος μετά από κείνον.Άνθρωποι κακομοίρηδες,με πρησμένα μάγουλα,με κορμιά ασθενικά,αποθέτουν τα λίγα χρήματα που έχει καθένας τους μέσα σε μια σακκούλα γεμάτη χρυσάφι.Πάνω από τη σακκούλα πλούσιοι χαμογελάνε ευτυχισμένοι,ενώ ο πρώτος στη σειρά από αυτούς,που βρίσκεται δίπλα στο Χριστό,ακουμπάει με οικειότητα το χέρι στον ώμο του λέγοντάς του;Είναι αλήθεια-είσαι ο σωτήρας μας.
Α. Τα ένιωσα όλα σαν να τα 'βλεπα ζωντανά.Όμως σε μια τέτιαν επέτειο θα περίμενε κανείς να προβληθεί και κάτι καλό του χριστιανισμού.
Β. Έχεις δίκιο.Η Επιτροπή γιορτασμού όμως έχει προβλέψει και γι αυτό-έχει προκηρύξει διαγωνισμό με βραβείο εκατό χιλιάδες δολλάρια για όποιον της υποδείξει κάτι καλό του που έκανε ο χριστιανισμός.
Α. Έχω μιαν ιδέα.
Β. Τότε έχεις εκατό χιλιάδες δολλάρια.Πες την.
Α. Ν γραφτεί,ψηλότερα από όλα τ΄άλλα με μεγάλα γράμματα,Αγαπάτε Αλλήλους.
Β. Σε πρόλαβαν.Το 'χουν γράψει κιόλας κάτω από μια σύνθεση που παρουσιάζει τους λαούς της γης όλων των μετά Χριστόν εποχών να αλληλοσπαράζωνται μανιασμένα.Αλλά αρκετά.Πάμε να φύγουμε γιατί με περιμένει το
βιβλίο.
Α. Να φύγουμε αλλά πρώτα να μου πεις ένα δυο ακόμα. Σε παρακαλώ...
Β. Το Εθνικό Μουσείο θα διασκευαστεί σε Μουσείο Σταυροφοριών.
Σε πίνακες θα δείχνωνται όλες οι καταστροφές,οι λεηλασίες,οι καταστροφές και οι ωμότητες των σταυροφόρων.Ο Χριστός θα ευλογεί κάθε αιματοβαμμένο σύνολο,λέγοντς διάφορα λόγια προτρεπτικά και ενθαρρυντικά των κτηνωδιών του.Τη φορά αυτή ο Χριστός θα μιλέι με στίχους. Στίχους λιτούς και επιγραμματικούς.Θυμάμαι ένα μικρό ποιηματάκι του:
Βιάστε,κάψτε,καταστρέψετε,σκοτώστε
και το λόγο μου στους άπιστους διαδώστε.
Κι όποιος άπιστους σκοτώσει εκατό
οι αμαρτίες του θα σβύσουν στο λεφτό.
Κι όποιος πάνω από χίλιους ξεκοιλιάσει
στον πατέρα μου τ΄ορκίζομαι-θ' αγιάσει.
Α. Από ένα Ποιητή θα περίμενα ένα καλλίτερο ποίημα.
Β. Έλα τώρα,δεν το 'γραψε ο Χριστός,άλλοι το βάλανε στα χειλια του. Και μη διακόψεις πάλι αν θέλεις να τελειώνουμε έχοντας ακούσει όσο περισσότερα γινόταν στο λίγο χρόνο που διαθέτω γι αυτό.
Α. Συγνώμη,λέγε.
Β. Στης παλιάς αγοράς το χώρο θα στηθούν μαρμάρινα συμπλέγματα που θα δείχνουν πόσο αγαπούν το Χριστό οι μεγάλοι τελετάρχες του.Το πιο αποκαλυπτικό και ωραίο είναι αυτό:Ο Πάπας τραβάει το Χριστό από το ένα χέρι και ο Πατριάρχης από το άλλο.Ο Λούθηρος δαγκώνει το δεξί χέρι του Πάπα και ο Καλβίνος το αριστερό.Σκυλιά και λύκοι-οι αιρετικοί-τραβάνε το Χριστό από όπου μπορούν,θέλοντας να του αποσπάσουν καθένας ένα κομμάτι.Πάπας και Πατριάρχης κλωτσάνε τα σκυλιά,ενώ ταυτόχρονα ο Πατριάρχης χαμογελάει όλο γλύκα στο Λούθηρο. Και ο Χριστός μόλις ανασαίνοντας:"Πάτερ,εις χείρας σου ξναπαραδίδω το
πνεύμα μου".
Και τώρα το τελευταίο και μη μου ζητήσεις άλλο.Στην απλωσιά του χώρου του παλαιού υδραγωγείου.Πάνω σε θράκα ψήνεται ένας άνθρωπος στη σούβλα.Γύρω του,με πηρούλια και με μαχαίρια στα χέρια,τσιμπώντας μεζεδάκια από το ψητό και κουτσοπίνοντας,βρίσκονται σε πρώτο πλάνο οι άγιος Αυγουστινος,άγιος Λέων ο Α',άγιος Ιερωνυμος,άγιος Γρηγόριος,άγιος Θωμάς ο Ακινάτος,Πάπας Λέων ο Ι' ,Πάπας Ιωάννης ο Γ ',άγιος Κωσταντίνος,Φρειδερίκος ο Β' ,μέγας Θεοδόσιος,Ονώριος,Αρκάδιος,και ο νέος Θεοδόσιος,και σε δεύτερο πλάνο περιμένοντας τη σειρά τους να τσιμπήσουν,πλήθος άλλων αγίων,οσίων και αυτοκρατόρων.Όλοι αυτοί κινούνται με το σύστημα του ανοιγοκλεισίματος των φωτεινών τους γραμμών που αποτελούν τα περιγράμματά τους.Κάθε τόσο μια φωνή ακούγεται να ρωτάει:"Γιατί;" Τότε όλοι στρέφουν προς τον αθέατο ερωτώντα και
λένε:"Είναι αιρετικός".Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάθεται μόνος παράμερα χωρίς να διασκεδάζει ιδιαίτερα,λέγοντας με απολογητικό ύφος:"Εγώ δεν τρώω-μόνο ξύλα εμάζεψα για τη φωτιά".
Γεια σου.
Α. Γεια σου.
Δημοσίευση σχολίου