Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

ΙΣΤΟΡΙΑ 33: ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ




Στη μνήμη του Ευγένιου Σπαθάρη

Όταν ήμουνα μικρή, κάπου στην αρχή της δεκαετίας του 80, έδειχνε κάθε απόγευμα στην τηλεόραση Καραγκιόζη (νομίζω παιγμένος από τον Σπαθάρη τον ίδιο). Εγώ έβλεπα και γελούσα, όπως και οι άλλοι στο σπίτι, όπως και όλα τα παιδιά της γειτονιάς.

Κάποτε όμως μου χάρισαν έναν τόμο με κείμενα του Καραγκιόζη και διαβάζοντάς τα συνειδητοποίησα ότι το κείμενο που είχα μπροστά μου είχε λέξεις και εκφράσεις πολύ διαφορετικές από εκείνες που εγώ άκουγα ή νόμιζα πως άκουγα παρακολουθώντας το έργο.

Τι είχε συμβεί; Στην πραγματικότητα άκουγα λίγες λέξεις ή μισές εκφράσεις και η παιδική μου φαντασία αναγκαστικά συμπλήρωνε την υπόθεση, καθώς έβλεπα τις φιγούρες να κινούνται στο πανί. Ας πούμε, σαν να παρακολουθεί ένας ξένος που ξέρει λίγα ελληνικά μια παράσταση Καραγκιόζη.

Το ίδιο ακριβώς έκανα και με τα άλλα παιδικά έργα πχ την Τενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου, την οποία παρακολουθούσα ανελλιπώς (!) ή ακόμα και με μεταγλωττισμένες σειρές ή κινούμενα σχέδια.

Μέχρι που έφτασα σε κάποια ηλικία, κοντά στα 10 ή τα 12, που κατάλαβα πλέον το μάταιο του εγχειρήματος και άρχισα να παρακολουθώ αποκλειστικά ξένα υποτιτλισμένα έργα.

Ήταν όμως τόσο μάταιο το εγχείρημα; Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργήθηκε η παιδική μου φαντασία σε βαθμό που να έχω γράψει και να έχω σκηνοθετήσει άπειρα έργα στο μυαλό μου. Και βέβαια, γι’ αυτό το λόγο, ανέκαθεν προτιμούσα και προτιμώ τα βιβλία από την τηλεόραση.

Μήπως τελικά, εκείνο που με τρώει κι εκείνο που με σώζει είναι που (επιμένω να) ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη;

Το λευκό φόντο αυτού εδώ του μπλογκ δεν είναι άραγε ένα ακόμη λευκό σεντόνι και τα γράμματα που σας γράφω δεν είναι παρά οι μαύρες σκιές και φιγούρες, αυτού του θεάτρου, αυτού του έργου που παίζουμε μαζί;

Εγώ πίσω από το λευκό φόντο κι εσείς, οι αναγνώστες, στην πλατεία…

Ε, ρε γλέντια…!

9 σχόλια:

kostaslogh είπε...

δεν την είχα σκεφτεί έτσι την οθόνη ,σαν να ΄χεις δίκιο!
πάντως με τον ένα η με τον άλλο τρόπο ,τους πιο πολλούς από μας ,περισσότερο τους πιό παλιότερους,μας έχει σημαδέψει
αυτή η φιγούρα!
καλό του δρόμο,του πιο αυθεντικού καραγκιοζοπαίχτη που έχω που έχω δεί!

lakis είπε...

Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι σαν τον Καραγκιόζη, Σοφία. Μέρα καλή

espectador είπε...

Σοφια καλημερα. Σημερα σε ανακαλυψα. Διαβασα οσα περισσοτερα μπορεσα-θα συνεχισω αργοτερα-και πρεπει να πω οτι μουφτιαξες την μερα, την βδομαδα-ποιος ξερει ισως και περισσοτερο-. Εγω παρ ολο που ακουω, ονειρευομαι πολλες φορες, ακομη και περαπτωντας στο δρομο-ευτυχως ζω σε μικρη πολη και δεν κινδυνευω απο αυτοκινητα. Σε χαιρετω καλη μου. Θα ειμαι εδω γυρω.

tsiailisworld είπε...

να ονειρεύεσαι, τα όνειρα εξεσφαλίζουν τη συνέχεια της ζωής.

If...ιγένεια είπε...

Θα φαμε, θα πιουμε και νηστικοι θα κοιμηθουμε! Τι μου θυμησες...

MOLEMOU είπε...

MAMAKA KAI MPAMPAKA TA KALITERA ANTE NA SE DOUME KAI PISO APO TO PANI SE KAMIA ANARTISI POU 8A KANEIS

maria λεμονατη! είπε...

ειναι αυτο που λεμε ουδεν καο αμιγες καλου καπως ετσι εμαθα κι εγω καλη ορθογραφια δεν ηθελα να φοραω τα γυαλια μου κι ετσι αντι να αντιγραφω απο τον πινακα προσπαθουσα απο μονη μου να βρω πως γραφετε η ρημαδολεξη!

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

Χαχαχα εκφράζει ακριβώς την παιδική μου ηλικία!!! Το ίδιο πράγμα βίωνα, μόνο που σε αντιστάθμιση κατέληγα να γράφω δικά μου θεατρικά με τον Καραγκιόζη.
Εύγε Σοφία μου, πουθενά αλλού δεν τα είδα γραμμένα τόσο κοντινά βιώματα...
(μιλήσαμε πριν λίγες μέρες στο fb)

Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου είπε...

Σοφάκι μου
Καλύτερη αυτή η σελίδα.
Το κείμενο για τον Καραγκιόζη πρώτο!
Συνέχισε...
Σε φιλώ και εύχομαι τα καλυτερα!