Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ 5/11/2010

Εικόνες από την εκδήλωση 22



κάντε κλικ στην εικόνα

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πηγα εκεινο το απογευμα στον ΙΑΝΟ χωρις να ξερω τι να περιμενω, ακουσα ομορφα λογια, αξιολογη κριτικη, και μια ιστρορια πολυ ενδιαφερουσα οσο και περιεργη για μας που ακουμε και μας φαινονται ολα ευκολα.
Ο δημοσιογραφος μας εκανε να καταλαβουμε τι σημαινει να προσπαθεις να κατακτησεις μια γλωσα, ο κριτικος μας εδειξε ποσο αξιζει ,η πρωτα απο ολα, ποιητρια Σοφια, και τελος ο καρδιολογος μας επισημανε πως να αντιμετωπιζουμε αυτους τους συνανθρωπους μας αλλα και τι θελουν απο εμας, πραγματα απλα, μονο που δεν μας ειχε δοθει η ευκαιρια να τα σκευτουμε.
Χρειαζομαστε που και που καποιον να μας εξηγει και να μας ανοιγει τα ματια για εκεινο τον κοσμο που ζει διπλα μας και εμεις τον κοιταζουμε με περιεργεια.
Συγχαρητηρια στη Σοφια και οσους στηριζουν τις προσπαθειες της, και ευχες υγεια δημιουργια και εμπνευση για την συναιχεια....
περιμενουμεεεεε

Στεφανο

..αγγελόσκονη.. είπε...

άργησα να σε ανακαλύψω...όλα όσα περιγράφεις μου είναι τόσο οικεία!! έχω την μαμά μου με το ίδιο πρόβλημα και όσα περιγράφεις τα έχω δει να συμβαίνουν σε αυτήν...θα μπορούσα να εκτυπώσω τις ιστορίες σου για να τις διαβάσει;να δει οτι δεν είναι η μόνη...να δει οτι άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα δεν το βλέπουν καν σαν πρόβλημα...γιατί αυτή τελικά έπαθε κατάθλιψη!!όσο κι αν μας είχε δίπλα της να προσπαθούμε για να μην νιώσει ποτέ μειονεκτικά...δεν το καταφέραμε μάλλον!! και τώρα θα το ξαναπροσπαθήσουμε με την βοήθεια ειδικού... σ'ευχαριστώ που μου άνοιξες ακόμα περισσότερο τα μάτια...!! Υ.Γ. με το βιβλίο σου λύθηκε και το θέμα του Χριστουγεννιάτικου δώρου!!με παραλήπτες την μαμά μου αλλά και τις κολητές της!!ελπίζοντας σε μια έξτρα βοήθεια... :)

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ είπε...

Πρώτα να ευχαριστήσω τον Στέφανο που ήταν εκεί 9συγγνώμη τώρα είδα το σχόλιο) και ύστερα να απαντήσω στην αγγελόσκονη αλλά και σε όποιον άλλο θέλει ότι φυσικά και μπορεί να τυπώσει τις ιστορίες, γι αυτό τις έχω εδώ για να τις τυπώνετε. Θα προτιμούσα, φυσικά, να τις παίρνετε στο βιβλίο, αλλά ειδικά σε αυτούς τους καιρούς με την οικονομική κρίση καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο να πληρώνει κανείς, κι έτσι τις έχω εδώ δημοσιευμένες, ακριβώς για να διαβαστούν και να δώσουν κουράγιο και ελπίδα και σε άλλους ομοιοπαθείς και τις οικογένειές τους. Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να κρύβουμε τους κωφούς αυτής της χώρας, υπάρχουμε και πρέπει να παλέψουμε για να "ακουστεί" η φωνή μας και να μην γλυστράμε στο περιθώριο και στην κατάθλιψη. Αυτά να πεις στη μαμά σου αγγελόσκονη!

..αγγελόσκονη.. είπε...

Καταρχήν ευχαριστώ...δεν ήξερα οτι αυτές οι ιστορίες είναι στο βιβλίο!!Ετσι κι αλλιώς το βιβλίο σου είναι το Χριστουγεννιάτικο δώρο της οπότε δεν χρειάζεται να εκτυπώσω τίποτα :) Όσο για την μαμά μου δυστυχώς την κατάθλιψη δεν την γλιτώσαμε!!Διαγνώστηκε την επόμενη μέρα από αυτήν που άφησα σχόλιο!! Τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μας να την βγάλουμε από κει!! Γιατί πρέπει να την πείσουμε οτι προτιμάμε να την ακούμε,προτιμάμε να επαναλαμβάνουμε το οτιδήποτε,προτιμαμε να μιλάμε πάντα αργά και δυνατά και προπαντώς προτιμάμαι να την βλέπουμε να γελάει! Καλημέρα...!!

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !