Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΩΦΗΣ ΜΙΣ ΑΜΕΡΙΚΗ 1995

Η Heather Whitestone ήταν η πρώτη κωφή Μις Αμερική που συμμετείχε και κέρδισε στα καλλιστεία ακουόντων το 1995. Η Χέδερ ανήκει σε αυτό που λέμε "ομιλώντες κωφοί" ή "κωφοί με προφορικό λόγο" , όπως είμαι και εγώ. Στο βίντεο μπορείτε να την ακούσετε και να τη δείτε να μιλάει. Η ιστορία της είναι εκπληκτική καθώς έχασε την ακοή της μόλις 18 μηνών και χρειάστηκε ειδική εκπαίδευση για να μπορέσει να μιλήσει (σε αντίθεση με μένα και τους άλλους μεταγλωσσικούς κωφούς - εκείνη είναι προγλωσσική). Το 2003, αρκετά χρόνια μετά τη στέψη της έβαλε και κοχλιακό εμφύτευμα. Προς το παρόν μετέφρασα αποκλειστικά για το μπλογκ και ανεβάζω στα ελληνικά ένα άρθρο - γνωριμία με την Χέδερ και τη ζωή της και θα ακολουθήσει και άλλο υλικό. Γιατί πρόκειται για ένα εκπληκτικό πρόσωπο που με τη στάση της και το παράδειγμά της ανοίγει το δρόμο και για τις επόμενες γενιές.

Το άρθρο το βρήκα εδώ


Ακολουθεί η μετάφραση (Σημείωση: στο άρθρο λέει ότι η στέψη έγινε το 1994 ενώ στα βίντεο που βρήκα το 1995).


Η Χέδερ Γουάιτστόουν γεννήθηκε στο Dothan της Αλαμπάμα τον Απρίλιο του 1973 και έχασε την ακοή της όταν ήταν 18 μηνών. Εμφάνισε σοβαρή, σχεδόν θανατηφόρα, αντίδραση στο εμβόλιο διφθερίτιδος-τετάνου. Η ζωή της σώθηκε από τη χορήγηση δυο αντιβιοτικών, τα οποία όμως προκάλεσαν βλάβη στα ακουστικά της νεύρα.

Οι γονείς της Γουάιτστόουν αγωνίστηκαν να αντιμετωπίσουν την κώφωση της κόρης τους και μετά από πολλή συζήτηση βρήκαν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για κείνη.Το πρόγραμμα «Acoupedics» (ακοοθεραπεία) είναι μια προσέγγιση στην εκπαίδευση των κωφών παιδιών, που διδάσκει στα κωφά παιδιά πώς να χρησιμοποιούν την υπολειπόμενη ακοή τους ώστε να μάθουν να μιλούν.

Η ακοή της Γουάιτστόουν ενισχύθηκε με ένα ακουστικό βαρηκοΐας και επίσης διδάκτηκε πώς να διαβάζει τα χείλη και πώς να μιλάει. Το πρόγραμμα αυτό τη βοήθησε να ενταχθεί στον κόσμο των ακουόντων και να παρακολουθήσει το δημόσιο σχολείο (ακουόντων).
Από μικρή ηλικία η Γουάτιστόουν ανακάλυψε ότι αγαπούσε τον χορό, επειδή έτσι χρησιμοποιούσε τη γλώσσα του σώματος και όχι λέξεις για να εκφράσει τα συναισθήματά της. Ο χορός αποτέλεσε το καταφύγιο της Γουάιτστόουν και γράφτηκε στη σχολή χορού της Dothan για να μάθει μπαλέτο.

Στην ηλικία των 11 η Γουάιτστόουν άρχισε να δυσκολεύεται με το σχολείο. Επεισε τότε τους γονείς της να τη στείλουν στο Κεντρικό Ινστιτούτο Κωφών του Σεντ Λιούις (Central Institute of the Deaf in St. Louis. ) Εκεί η Γουάιτστόουν έμαθε τη νοηματική γλώσσα και συνάντησε κωφά παιδιά από όλο τον κόσμο.

Επέστρεψε στο Dothan για να παρακολουθήσει το Λύκειο Northview (Northview High). Καθώς βρισκόταν στο Λύκειο υπέμεινε το επώδυνο διαζύγιο των γονέων της. Η μητέρα της, Δάφνη Γκρέι, πήρε το παιδί για να ζήσουν μαζί με την οικογένεια Γκρέι στο Μπέρμπινχαμ.

Μετά από ένα χρόνο στη σχολή Καλών Τεχνών στην Αλαμπάμα, η Γουάιτστόουν τελείωσε τις σπουδές της στο Λύκειο Berry (Berry High School) με μέσο όρο 3,6.
Μετά από την εγγραφή της στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας του Τζάκσονβιλ (Jacksonville Sate University), όπου παρακολούθησε ένα ειδικό πρόγραμμα ένταξης κωφών φοιτητών σε κανονικές τάξεις (ακουόντων) η Γουάιτστόουν άρχισε να συμμετέχει σε καλλιστεία ομορφιάς.

Αφού πρώτα κέρδισε τους τίτλους Shelby County Junior Miss pageant και Miss Point Mallard, η Γουάιτστόουν συμμετείχε στα καλλιστεία για τη Μις Αλαμπάμα. Μετά από 3 συμμετοχές (ήταν η πρώτη επιλαχούσα κατά τα έτη 1992 και 1993) τελικά πήρε τον τίτλο το 1994.Την ίδια χρονιά συμμετείχε στα καλλιστεία για τη Μις Αμερική, χορεύοντας το μπαλέτο «Via Dolorosa"» ενώ το πλήθος παραληρούσε.

Κατά τη στέψη της, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1994, η Γουάιτστόουν έγινε η πρώτη κωφή Μις Αμερική. Στην πραγματικότητα ήταν η πρώτη Μις Αμερική με κάποια αναπηρία, οποιουδήποτε είδους. Από τη νίκη της κι έπειτα, η αμφισβήτηση περιέβαλλε την Γουάιτστόουν. Μια διαμάχη ξέσπασε στην κοινότητα κωφών για χρόνια σχετικά με την κατάλληλη εκπαίδευση για τα κωφά παιδιά.

Ενώ η Γουάιτστόουν και η μητέρα της υποστήριξαν την ακοοθεραπευτική προσέγγιση (acoupedics), άλλοι υποστηρίζουν ότι η νοηματική γλώσσα είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας για τα κωφά παιδιά. Η Γουάιτστόουν βρέθηκε στο επίκεντρο της διαμάχης για τις ιδέες της, αλλά συνέχισε να υποστηρίζει ότι η ομιλία παρέχει περισσότερες ευκαιρίες για τους κωφούς ανθρώπους σε σχέση με τη νοηματική μόνο.
Όταν η θητεία της ως Μις Αμερική έληξε, η Γουάιτστόουν συνέχισε να ταξιδεύει και να προωθεί το πρόγραμμα STARS (Success Through Action And Realization of your dreams = επιτυχία μέσω της δράσης και της πραγματοποίησης των ονείρων σας) και έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο: «Ακούγοντας με την καρδιά μου» ( Listening with My Heart. )

Η Γουάιτστόουν συνάντησε τον μελλοντικό άντρα της, τον Τζον Μακ Κάλλουμ , που ήταν βοηθός στο Newt Gingrich, μια χριστιανική και πολιτική οργάνωση. Η Γουάιτστόουν και ο Μακ Κάλλουμ παντρεύτηκαν τον Ιούνιο του 1996, ζουν στην Ατλάντα και συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται πολιτικά.