ΙΣΤΟΡΙΑ 23: ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ…ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Όταν είσαι κουφός ή έχεις κάποια άλλη μεγάλη και μη αναστρέψιμη αναπηρία, μπορείς θεωρητικά να διεκδικήσεις ένα σωρό πράγματα. Στο κάτω-κάτω είσαι (αλλά δεν φαίνεσαι πάντα…) ΑμεΑ και όλοι οι νόμοι, αλλά και η κοινή γνώμη είναι μαζί σου, σωστά;

Λάθος, ειδικά αν δεν φαίνεσαι ΑμεΑ, η κοινή γνώμη δεν είναι μαζί σου. Για παράδειγμα, αν δεν φαίνεσαι κουφός, επειδή μιλάς, όπως εγώ, σε αντιμετωπίζουν με δυσπιστία επειδή θεωρούν ότι πας να τους ξεγελάσεις, για να πάρεις τα φοβερά και τρομερά ευεργετήματα του νόμου, όλα αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που το κράτος μοιράζει απλόχερα στους αναξιοπαθείς, όλες αυτές τις θέσεις εργασίας στις οποίες τακτοποιούνται όλα τα ΑμεΑ (γι’ αυτό κιόλας το ποσοστό ανεργίας στους αναπήρους της χώρας μας φτάνει το δυσθεώρητο 85%), όλα τα επιδόματα των 200 ή 400 ευρώ το μήνα τα οποία αρκούν για να ζήσει ο ΑμεΑ και όλη η οικογένειά του, ειδικά αν ανήκει στο 85% των ανέργων, όλες τις φοβερές φοροαπαλλαγές, που συνήθως είναι άχρηστες, αφού οι ΑμεΑ συνήθως δεν φτάνουν καν το αφορολόγητο όριο…Όλα εκείνα τέλος πάντων που κάνουν τη ζωή των αναπήρων τόσο ζηλευτή ώστε μερικοί δικαιούνται να τους ζηλεύουν, αφού με μια αναπηριούλα “καθάρισαν” οικονομικά και ζουν ζωή χαρισάμενη, εκμεταλλευόμενοι το κράτος, όλους εσάς τους υπόλοιπους δηλαδή.

Κάπως έτσι, το κράτος μας έχει αποφασίσει ότι δεν είναι δυνατόν οι ανάπηροι να παίρνουν με ευκολία και άνεση ό,τι δικαιούνται, γιατί εξάλλου αφού οι περισσότεροι δεν δουλεύουν, θα βαριούνται ασφαλώς, άρα, για να μας κάνει τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα, για να μας δώσει λίγο αλατοπίπερο στη ζωή μας, αποφάσισε να δημιουργήσει μια διαδικασία εμποδίων, ώστε κάθε φορά που θα παίρνουμε την όποια ελάχιστη παροχή να αισθανόμαστε ότι κάναμε κάποιο φοβερό κατόρθωμα, και όχι ότι απλά πήραμε αυτά που ορίζει ο νόμος.

Γι’ αυτό το σκοπό, όρισε να υπάρχουν πολλές και διαφορετικές επιτροπές. Αν είσαι, για παράδειγμα, κουφός (με βλάβη στο νεύρο) όπως εγώ, οπότε όλοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει σήμερα καμία πιθανότητα και κανένας τρόπος να επανακτήσεις την ακοή σου, θα κληθείς να το αποδείξεις άπειρες φορές, σε διαφορετική κάθε φορά επιτροπή, κάθε φορά που θα διεκδικείς κάτι.

Θες ρε φίλε, φοροαπαλλαγή; Έχουμε όσες τραβάει η ψυχή σου…Αρκεί να περάσεις από μια επιτροπή της Νομαρχίας και καθάρισες (αφού πρώτα έχεις εξεταστεί σε δημόσιο νοσοκομείο και έχει υπογράψει αποκλειστικά ο διευθυντής για την πάθησή σου). Θες να βγάλεις άδεια οδήγησης; Ασφαλώς! Μα θα ξαναπάς σε δημόσιο νοσοκομείο για να ξαναμετρήσουν να δουν μήπως άκουσες στο μεταξύ (θαύμα, θαύμα) κι αν δεν άκουσες….τι κρίμα…θα πας στις επιτροπές του Υπουργείου Μεταφορών να σε αξιολογήσουν να δουν πόσο κουφός είσαι (και δεν φαίνεσαι).

Θες επίδομα από την Πρόνοια; Χα! Σιγά μην παίρνεις επίδομα, τι είσαι, μια μικρή κωφωσούλα έχεις, σιγά τα λάχανα. Παίρνεις επίδομα μόνο αν είσαι κάτω των 18 ή άνω των 65 ετών. Άσχετα αν σε όλη την Ευρώπη οι κωφοί παίρνουν επίδομα εφ’ όρου ζωής, είτε εργάζονται είτε όχι – αυτά είναι για τους βαρβάρους. Όταν εμείς εδώ τους κωφούς τους πετάγαμε στον Καιάδα, οι κουτόφραγκοι τους δίνανε επιδόματα, κατάλαβες; (γνώρισα πρόσφατα αγγλίδα κωφή, που σπούδαζε Νομικά, και μου είπε ότι εφ’ όρου ζωής δικαιούται 800 ευρώ κάθε μήνα, είτε βρει δουλειά είτε όχι, και σκέφτηκα πολύ σοβαρά ότι πρέπει να γίνω οικονομικός μετανάστης…)

Θες αγάπη μου να διοριστείς στο δημόσιο σαν άτομο με ειδικές ανάγκες; Ασφαλώς, όλο το δημόσιο είναι ανοικτό για σένα, γι’ αυτό εξάλλου και τα ΑμεΑ έχουν 85% ανεργία. Κάθε 3-4 χρόνια προκηρύσσονται θέσεις δημοσίου για ΑμεΑ (ενώ θα έπρεπε μια φορά το χρόνο), οι οποίες καλύπτονται με μοριοδότηση. Μέχρι τώρα δεν το είχα ψάξει καθόλου αυτό το θέμα, γιατί δεν ήξερα και πώς να το ψάξω. Τελικά όμως άρχισαν να το συζητούν κάποιοι φίλοι και γνωστοί μου στο φόρουμ του Αναπηρία τώρα (www.disabled.gr), οπότε άρχισα να μαθαίνω και να φρίττω.

Πρώτα πρώτα, η προκήρυξη βγήκε τέλη Ιουνίου, με προθεσμία μέχρι 24 Ιουλίου. Επειδή προφανώς τα ΑμεΑ δεν πάνε ποτέ διακοπές, αλλά ούτε και η οικογένειά τους μαζί, διότι τι να τις κάνουν τις διακοπές; Περιττά έξοδα, κούραση, ταλαιπωρία, που να ψάχνουν για προσβάσιμο ξενοδοχείο….άσε καλύτερα. Εξάλλου, μένει και ένας ολόκληρος Αύγουστος να πάνε όπου θέλουν. Ακόμα και με κοινωνικό τουρισμό, που επίσης δεν έχω τολμήσει να διεκδικήσω ποτέ, γιατί έμαθα ότι τον Αύγουστο τα ξενοδοχεία αποφεύγουν να δέχονται ΑμεΑ με τη δικαιολογία της πληρότητας (κι εγώ μόνο Αύγουστο μπορώ να πάω διακοπές).

Έπειτα, η προκήρυξη ζητούσε να είσαι άνεργος, εγγεγραμμένος στον ΟΑΕΔ, και να έχεις περάσει από άλλη επιτροπή, του ΙΚΑ αυτή τη φορά, που να είναι αρμόδια για τον εν λόγω νόμο (οι παλιές επιτροπές δεν μετράνε). Αν κάποιος δουλεύει (στον ιδιωτικό τομέα) αποκλείεται αυτομάτως από την προκήρυξη. Επίσης, μου είπαν πως οι διορισμοί σε αυτές τις θέσεις μπορεί να απαιτήσουν 2-3 χρόνια για να ολοκληρωθούν, στα οποία πρέπει να παραμείνεις άνεργος, εγγεγραμμένος στον ΟΑΕΔ.

Τι θα τρως αυτά τα χρόνια της ανεργίας, δεν το εξηγεί πουθενά. Μπορείς πάντα να πουλάς αναπτήρες και μπρελόκ στα τραπέζια των νυχτερινών κέντρων, εξάλλου – αν σε αφήσουν τα κυκλώματα που φημολογούνται πως έχουν πιάσει τα πόστα στα καλά κέντρα (αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα εξετάσουμε άλλη φορά).

Μπορείς ακόμα να πάρεις πρώτη κατοικία με κάποιο αφορολόγητο όριο ή κάποιο δάνειο για σπίτι, ούτε αυτά τα ξέρω ακριβώς, αλλά στ’ αλήθεια πόσα ΑμεΑ γνωρίζετε που να ζουν μόνα τους σε ένα σπίτι; Εγώ το έκανα κάποια χρόνια, λόγω σπουδών, και επειδή είμαι και λίγο μονόχνωτη και μ’ αρέσει να είμαι μόνη μου – μια δεκαετία συνολικά. Αλλά το ομολογώ πως όλα τα θέματα της καθημερινότητας ήταν δύσκολο να τα αντιμετωπίσω και στο τέλος με έπνιγαν. Τώρα που ζω με τον άντρα μου η ζωή μου είναι πολύ πιο εύκολη, και από πρακτικής απόψεως.

Υποθέτω όμως, ότι και για τα παραπάνω, πρέπει να περάσεις από άλλες επιτροπές. Επιτροπές που δίνουν σε κουφούς τηλέφωνο επικοινωνίας, και σε καλούν τηλεφωνικά να παρουσιαστείς την ορισμένη μέρα. Σε μια εποχή που ακόμη και το ανθοπωλείο της γειτονιάς μου έχει εκσυγχρονιστεί και μου έστειλε SMS στο κινητό μου για να με διαβεβαιώσει ότι η παραγγελία μου παραδόθηκε (!) η επιτροπή που θα κρίνει την κώφωσή μου με καλεί τηλεφωνικά να παρουσιαστώ, όντας βέβαιη πως δεν μένω μόνη και με φροντίζουν άλλοι, οι οποίοι άλλοι μιλάνε όλοι στο τηλέφωνο και είναι όλη μέρα στο σπίτι και δεν εργάζονται, γιατί η κλήση γίνεται σε σταθερό τηλέφωνο…

(συνεχίζεται στο επόμενο, εξάλλου αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος)