ΚΟΥΦΟΙ ΕΙΣΤΕ ΡΕ; ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ; Kofosis – the next generation

Εδώ και πολύ καιρό προβληματιζόμουν για το πώς θα έπρεπε να συνεχίσω (θα έπρεπε; ) αυτό το μπλογκ. Καθώς οι ιστορίες του εκδόθηκαν σε βιβλίο πριν από έξι μήνες, το μπλογκ φαινόταν να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Θα μπορούσα, βέβαια, να γράψω καμία τριανταριά ακόμα ιστορίες για να βγάλω δεύτερο βιβλίο, αλλά έτσι κι αλλιώς θεωρώ πως τα sequel σπάνια έχουν νόημα και αξία. Εκτός φυσικά αν με είχε ανακαλύψει εγκαίρως το Holywood (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια…) και έγραφα γύρω στα επτά βιβλία, αλά Χάρυ Πότερ (και μάλιστα με όλα τα παραφερνάλια, μπλουζάκια, αναπτήρες, αυτοκόλλητα, περιοδικά, ώστε να σταματήσω να ΕΙΜΕ ΚΟΥΦΙ ΚΑΙ ΠΙΝΑΟ, όπως πολύ καλά θυμάστε από το πρώτο βιβλίο).

Ωστόσο επειδή παραείμαι αφελής και στερούμαι επιχειρηματικού πνεύματος (και λιγουλάκι επειδή ΔΕΝ μου έκανε πρόταση ούτε το Χόλυγουντ, μηδέ ο Ελληνικός Κινηματογράφος), σκέφτηκα να παραδώσω τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά.

Kofosis – the next generation, ένα πράγμα. Τώρα εγώ θα κάνω τη δασκάλα στο Μπέρβελυ Χιλς, που λένε, και τα πιο νέα παιδιά θα έρθουν εδώ στο μπλογκ μου για να αφηγηθούν τις δικές τους ιστορίες.

Γιατί δεν είμαι μόνο εγώ μεταγλωσσική κωφή σε αυτή τη χώρα. Όπως είχα γράψει και στο βιβλίο, υπάρχει ένας άγνωστος αριθμός μεταγλωσσικών κωφών που ζουν ανάμεσά μας, και που κι εγώ η ίδια άρχισα να τους εντοπίζω μόλις τα τελευταία χρόνια, μετά που έφτιαξα αυτό εδώ το μπλογκ. Κάποιους τους εντόπισα στο φόρουμ του αναπηρία τώρα (disabled.gr), κάποιοι ήρθαν στις παρουσιάσεις του βιβλίου μου, και αρκετοί μου έγραψαν στο ίντερνετ και με βρήκαν μέσω mail και facebook.

Βλέπετε, εμείς οι μεταγλωσσικοί κωφοί, σε αντίθεση με τα προγλωσσικά κωφά παιδιά που σπουδάζουν στα ειδικά σχολεία, δεν γνωριζόμαστε συνήθως μεταξύ μας. Καθώς ακολουθούμε τον τρόπο εκπαίδευσης των ακουόντων, στατιστικά είναι πιο πιθανό να είμαστε το μόνο παιδί με πρόβλημα ακοής σε ολόκληρο το σχολείο, ίσως και σε ολόκληρο το νομό, αν μιλάμε για τις μικρότερες περιοχές της χώρας.

Γι αυτό το λόγο έφτιαξα πρόσφατα στο facebook μια ομάδα μεταγλωσσικών κυρίως κωφών, αλλά και μαμάδων/πατεράδων παιδιών με πρόβλημα ακοής (συνήθως αυτά τα παιδιά έχουν βάλει κοχλιακό εμφύτευμα), αλλά και για όποιον άλλον ενδιαφέρεται για τη μεταγλωσσική κυρίως κώφωση και θέλει να μας γνωρίσει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι από την ομάδα μας αποκλείονται οι προγλωσσικοί/νοηματίζοντες κωφοί. Αντιθέτως, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε για μένα το γεγονός ότι τουλάχιστον τρείς – μέχρι αυτή τη στιγμή που σας γράφω – προγλωσσικοί κωφοί είναι μέλη της ομάδας μας και θέλουν να μοιραστούν μαζί μας τις ιστορίες τους.

Προσωπικά, είμαι άνθρωπος που δεν πιστεύει στους διαχωρισμούς, αλλά στην ενότητα. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει (επιβάλλεται, θα έλεγα) να χρησιμοποιεί τη μέθοδο επικοινωνίας που του ταιριάζει και είναι πιο βολική και προσιτή σε αυτόν. Είτε αυτή η μέθοδος επικοινωνίας λέγεται χειλεοανάγνωση, είτε νοηματική γλώσσα είτε και τα δυο μαζί, είναι βέβαιο ότι αν δύο άνθρωποι θέλουν να επικοινωνήσουν θα βρουν τον τρόπο.

Απλώς, καθώς εγώ έχω την εμπειρία μόνο της μεταγλωσσικής κώφωσης και δεν γνωρίζω τη νοηματική γλώσσα, η οποία είναι ένας μόνο από τους πολλούς τρόπους που έχουμε σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου, στη διάθεσή μας για να οπτικοποιήσουμε την πληροφορία, είναι ευνόητο ότι οι δικές μου ιστορίες θα αφορούν τα δικά μου βιώματα. Θα είμαι ευτυχής να διαβάσω τα βιώματα και των άλλων παιδιών που θα γράψουν στη συνέχεια. Θα προσπαθήσουμε να αναρτούμε μία ή δυο ιστορίες την εβδομάδα στο εξής.

Μετά από όλα αυτά, θέλω να κάνω ανοικτή πρόσκληση σε όλους όσοι έχετε πρόβλημα ακοής και με όποιον τρόπο κι αν επικοινωνείτε, καθώς και όσοι έχετε συγγενείς (παιδιά κυρίως) με πρόβλημα ακοής είτε επίσης είστε λογοθεραπευτές κι ενδιαφέρεστε γι αυτά τα ζητήματα να με βρείτε στο facebook για να σας προσθέσω στην ομάδα μας (πατήστε το διπλανό κουμπάκι που λέει f) , καθώς και να μου στείλετε τις ιστορίες σας στο facebook ή στο mail που βλέπετε εδώ.

Προσωπικά πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια περίεργη αλλά και θαυμάσια ιστορική καμπή ως προς την κώφωση, γενικότερα. Το ίντερνετ μας έχει δώσει την δυνατότητα να επικοινωνούμε γραπτώς με όλο τον κόσμο – για πρώτη φορά στην ιστορία – και να ακούγεται η φωνή μας, έστω η γραπτή, για πρώτη φορά ξεκάθαρα και χωρίς διαμεσολάβηση.

Τα κοχλιακά εμφυτεύματα, επίσης, όταν γίνονται – και γίνονται σήμερα – σε παιδιά 13 ή 15 μηνών οδηγούν στο να μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά ως βαρήκοα και όχι ως κωφά, όπως εμείς.

Σε 10-15 χρόνια, που αυτά τα παιδιά θα είναι ενήλικες και θα εισέρχονται δυναμικά στην κοινωνία, θα πρέπει οι ακούοντες να έχουν εξοικειωθεί με την έννοια των κοχλιακών εμφυτευμάτων, όπως και θα πρέπει να έχουν αναθεωρήσει τις απόψεις τους και τα στερεότυπά τους ως προς την κώφωση,

Όπως είπαμε και πριν, προσωπικά είμαι κατά της όποιας μορφής κοινωνικού αποκλεισμού και ένθερμα υποστηρίζω την κοινωνική συνύπαρξη. Οι άνθρωποι που θα σας γράψουν τις ιστορίες τους τις επόμενες εβδομάδες είναι δυναμικά μέλη της κοινωνίας – οι περισσότεροι σπουδάζουν ή έχουν σπουδάσει, εργάζονται, ζουν εδώ δίπλα μας και ναι, έχουν φωνή, ολοκάθαρη και μπορούν να μας γράψουν, κάνοντάς μας να τους ακούσουμε.

Γιατί πλέον κανείς από μας δεν πρόκειται να σας γράψει ΕΙΜΕ ΚΟΥΦΙ ΚΑΙ ΠΙΝΑΟ. Το πιθανότερο είναι να σας γράψουν ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΦΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΑΩ…




* H ομάδα μας στο facebook λέγεται ΚΟΥΦΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ; και είναι εδώ,

http://www.facebook.com/profile.php?id=570038167#!/home.php?sk=group_132539906818772¬if_t=group_activity

στείλτε αίτημα φιλίας και θα σας προσθέσω.