ΔΕ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ν’ ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ

του Γιάννη Ευθυμιάδη

Δε μου χρειάζεται να ακούω τη φωνή σου για να σου απαντήσω
Πάντα απαντούσα στην ανάγκη
Κι ούτε που πρέπει να ’σαι εδώ για να σ’ αγγίζω
...Είσαι ένα χάραγμα στη δεξιά παλάμη μου
Άλλοτε πάθους, θλίψης, άλλοτε μιας απορίας ατέλειωτης
Μ’ ένα περίεργο χαμόγελο στα χείλη
– Σου έχουν μιλήσει για το αλλόκοτο χαμόγελο παιδιού και αινίγματος; –
Κάνεις να πολεμώ τον εαυτό μου:
Να σε φιλήσω ή να σε κοιτάξω;
Κι ύστερα όλο φεύγω, κι όλο μυρίζω αγάπη...





------------------------------------------------------------------------------

O Γιάννης Ευθυμιάδης είναι γνωστός σύγχρονος ποιητής κι επιπλέον διαδικτυακός φίλος. Μας έκανε την τιμή να συμμετάσχει στην ομάδα του facebook όπου συζητούμε τα θέματα περί κώφωσης (παρόλο που ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα ακοής) και μας χάρισε και το παραπάνω ποίημά του, το οποίο και αναρτώ με ιδιαίτερη χαρά. Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός και το μήνυμα της δικής μας ομάδας: Οτι δεν είμαστε κοινωνικά αποκλεισμένοι, αντίθετα αλληλεπιδρούμε δυναμικά με την κοινωνία με διάφορους τρόπους. Οπως πολύ σωστά λέει κι ο Γιάννης "δεν χρειάζεται να ακούει τη φωνή μας" κάποιος για να απαντήσει. Μπορεί κάλλιστα να τη διαβάσει...